Το σκοτάδι ν' αρπάξει με μιας
1.(φωτ. Ν. Κυμοθόη)Νότα Κυμοθόη© Nota Kimothoi
κι απ' την άλλη να δείξει
2.
Με αφορμή το έτος Ο. Ελύτη
Νότα Κυμοθόη© Nota Kimothoi
3.
γράφει η Νότα Κυμοθόη 2011
Το σκοτάδι ν' αρπάξει με μιας κι απ΄την άλλη να δείξει"
Φως στα γεγονότα:Με αφορμή το έτος Ο.Ελύτη γράφει η Νότα Κυμοθόη 2011
Με το στήθος μπροστά σα ν' αμπώχνουνε Στους ανέμους μέσα τα μέλλοντα
Μην οι γύπες τα πάρουν κι αυτά μυρωδιά και χιμήξουν!
4.(φωτ.Ν.Κυμοθόη)
Η καμπάνα σημαίνοντας θάνατο Των χωριών τα κοπάδια κατέβηκανΣτις πλαγιές που αγναντεύουν το πέλαγο Και φωνή τους ανέμους ετάραξεν
Αχ η πείνα μας έχει, παιδιά την ψυχή σκοτεινιάσει!
Στων εθνών τα κρυμμένα εργοστάσια Με το στάρι ετοιμάζουνε μέταλλα
Το θεριό που δε θέλουνε θρέφουνε Και το στόμα του να γιγαντώνεται
Ώσπου πια να μη μείνει κανείς και τα κόκαλα τρίξουν!
5.(φωτ.Ν.Κυμοθόη)
Αλλά πριν στην κοιλάδα που σείστηκε Λες και στένων ο Άδης εβόησεΤων σπιτιών οι σκεπές ξεκαρφώθηκαν Και το θαύμα τ' ανέλπιστο φάνηκαν
Οι γυναίκες ν' ακούν σιωπηλά στων βρεφών τους το κλάμα!
6.(φωτ.Ν.Κυμοθόη)
Η ζωή που το θάνατο γεύτηκε Σαν τον ήλιο γυμνή ξαναγύρισεΚαι μην έχοντας αχ άλλο τίποτε Η ζωή που τα πάντα σπατάλησε
Σαν χαλάσματα κάρφωσε μια παπαρούνα που λάμπει!
Αν ποτέ το γεράκι ξανάδινε Τη φωνή του προβάτου που σπάραξε
Με τ' αυτί στο χορτάρι θ' ακούγαμε Των νεκρών την οργή πως γυμνάζεται
Το σκοτάδι ν' αρπάξει μεμιάς κι απ' την άλλη να δείξει!"
Όλοι όσοι κατέχουν τα πολλά και δεν ακούν, ίσως τρομάξουν
απ΄τα σημάδια οπού οι καιροί τους φανερώνουν.
Φανερώνουν οι καιροί τα καλά και τα άσχημα των ανθρώπων.
Κι ας κατέχουν κάποιοι αξιώματα και θέσεις
και ας νομίζουν πως έχουν δόξα και τιμές...
Τίποτα δεν έχουν!..
Τίποτα δεν έχουν παρά μονάχα την οργή των νεκρών
κι έχουν ακόμα και των αγαλμάτων την οργή οπού δε σεβάστηκαν την όψη...
Ξέρει μήπως κάποιος να μας πει...
Αλήθεια, σε ποια σκλαβοπάζαρα πωλούνται των Ελλήνων τ' αγάλματα;
Τα ιερά και όσιά μας, λέω,
σε ποια παζάρια, παζαρεύονται και με πόσο "σκόντο;"
τα αγοράζουν σε τιμή ευκαιρείας;
Σηκώστε τα χέρια ωσάν το δίκιο να γρικάτε,
επειδή τα σημάδια είναι πολλά...
Σε όσους φτιάξαν "βίλες και παλάτια"
Σε "όσους χτίσαν πάνω στα κορμιά του εργάτη"...
Τι άλλο; Αλήθεια, τι άλλο γυρεύετε να δείτε;
Το αίμα μήπως να ρέει στις πόλεις και στα χωριά;
Τι άλλο αλήθεια γυρεύετε να δείτε;
Τους άνεργους να πληθαίνουν και τους πεινασμένους;
Οι καιροί περνάνε...
Περνάνε οι καιροί και στα νέφη τα σημάδια αφήνουν...
Είναι οι ψυχές της γενιάς και της ράτσας οπού βογγάνε...
Είναι στο χώμα τα κορμιά τους που γίνανε πάλι χορτάρι
και σαλεύει το αίμα τους με παπαρούνας χρώμα κόκκινο...
Μάρτης μήνας της Άνοιξης!
Μάρτης, μήνας...μιας άλλης εποχής
οπού...πρόγονοι τίναξαν το ζυγό των Τούρκων από τη γη μας...
Έλληνες που πολέμησαν σώμα με σώμα...
για των Ελλήνων τη λευτεριά...
ΘΥΜΗΘΗΤΕ!..ΘΥΜΗΘΗΤΕ τους χιλιάδες ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΕΚΡΟΥΣ
σε τούτα τα χώματα της πατρώας γης μας οπού...
ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΓΙΝΗΚΑΝ Η ΝΕΑ ΣΚΛΑΒΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΑΠ ΟΣΟΥΣ ΚΛΕΨΑΝ...ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΚΡΕΜΑΛΛΑ ΤΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ
ΣΦΑΓΗ ΚΙ ΑΙΜΑ ΕΠΑΝΩ ΣΕ ΠΑΛΑΤΙΑ ΕΠΑΥΛΕΙΣ ΤΟΥΣ
ΠΟΥ ΜΕ ΑΙΜΑ ΕΡΓΑΤΩΝ ΚΙ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΘΩΩΝ ΕΧΤΙΣΑΝ
...
Αλήθεια...σκεφτείτε απλά...λογικά...σταθερά...
ΠΟΙΟΙ ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ ΤΗ ΓΗ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ;..
ΠΟΙΟΙ ΡΟΥΦΑΝΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΣΟΥ ΤΑΛΑΙΠΩΡΕ ΕΛΛΗΝΑ;..
Ο λαός οπού έχει μνήμη είναι ζωντανός λαός...
Ο λαός οπού γνωρίζει τη φωνή των προγόνων του έχει μέλλον...
Γιατί αλλιώς τι λόγο έχουμε να μνημονεύουμε φέτος Οδυσσέα Ελύτη;
Τι λόγο έχουμε, όταν γιοι και κόρες ξενιτεύτηκαν;
Τι λόγο έχουμε να βαδίζουμε με σκημένο κεφάλι
στη γη οπού πατάνε κλέφτες που έδιωξαν τα παιδιά των Ελλήνων;
Τι λόγο έχουμε να σιωπούμε και άπραγοι να μένουμε
στα ερείπια μιας πόλης που ρίμαξαν ΚΛΕΦΤΕΣ και ΛΗΣΤΑΡΧΟΙ
κι ΑΚΟΜΑ ΣΤΕΚΟΥΝ ΣΕ ΕΔΡΑΝΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗΡΙΩΝ;
"Χρόνους πολλούς μετά την Αμαρτία που την είπανε Αρετή
μέσα στις εκκλησίες και την ευλόγησαν. Αλλά πριν, ιδού θα γίνουν
οι ωραίοι που ναρκισσεύτηκαν στις τριόδους Φίλιπποι και Ροβέρτοι.
Θα φορέσουν ανάποδα τα δαχτυλίδι τους και με καρφί θα χτενίσουνε
το μαλλί τους, και με νεκροκεφαλές θα στολίσουνε το στήθος τους, για
να δελεάσουν τα γύναια. Και τα γύναια θα καταπλαγούν και θα στέρξουν.
Για να έβγει αληθινός ο λόγος, ότι σιμά η μέρα όπου το κάλλος
θα παραδοθεί στις μύγες της Αγοράς. Και θα αγανακτήσει το κορμί της
πόρνης μην έχοντας άλλο τι να ζηλέψει. Και θα γίνει κατήγορος η πόρνη
σο΄φών και μεγιστάνων, το σπέρμα που υπηρέτησε πιστά, σε μαρτυρία
φέροντας. Και θα τινάξει πάνουθέ της την κατάρα, κατά την Ανατολή
το χέρι τεντώνοντας και φωνάζοντας: εξόριστε Ποιητή, στον αιώνα σου,
λέγε, τι βλέπεις;
-Βλέπω τα χρώματα του Υμηττού
στη βάση την ιερή του Νέου Αστικού μας Κώδικα
-Βλέπω τη μικρή Μυρτώ, την πόρνη από τη Σίκινο
στημένη πέτρινο άγαλμα στην πλατεία της Αγοράς
με τις Κρήνες και τα ορθά Λεοντάρια.
-Βλέπω τους έφηβους και βλέπω τα κορίτσια
στην ετήσια Κλήρωση των Ζευγαριών.
-Βλέπω ψηλά, μες στους αιθέρες, το Ερέχθειο των Πουλιών.
Λείψανα παλιών άστρων και γωνιές αραχνιασμένες τ΄ουρανού
σαρώνοντας η καταιγίδα που θα γεννήσει ο νους του ανθρώπου.
Αλλά πριν, ιδού...
Κρυφά θα μετρήσουν την ανθρώπινη πραμάτεια τους οι Κυβερνήτες...
...
Και του λάκκου σιμά του το στόμα, το σκοτάδι θ' ανοίγει
στα μέτρα του, κράζοντας: εξόριστε Ποιητή, στον αιώνα σου, λέγε,
τι βλέπεις;
-Βλέπω τους Χωροφυλάκους να προσφέρουν το αίμα τους,
θυσία στην καθαρότητα των ουρανών.
-Βλέπω τη διαρκή επανάσταση φυρών και λουλουδιών.
-Βλέπω τις κανονιοφόρους του Έρωτα.
Και των αρχαίων Κυβερνητών τα έργα πληρώνοντας η Χτίσις, θα φρίξει.
Και θα ρθούνε χρόνια χλωμά και αδύναμα μέσα στη γάζα.
Και θα 'χει καθένας τα λίγα γραμμάρια της ευτυχίας.
Και θά 'ναι τα πράγματα μέσα του κιόλας ωραία ερείπια...
Τότε, μην έχοντας άλλη εξορία, που να θρηνήσει ο Ποιητής,
την υγεία της καταιγίδας από τ' ανοιχτά στήθη του αδειάζοντας
θα γυρίσει για να σταθεί στα ωραία μέσα ερείπια.
...
Άξιον εστί το χέρι της Γοργόνας
που κρατά το τρικάταρτο σα να το σώζει...
Ο χωρίς δισταγμούς ένστικτος νόμος
Τα βουνά με την οίηση των ερειπίων
...
Νυν των λαών το αμάλγαμα και ο μαύρος Αριθμός
Αιέν της Δίκης το άγαλμα και ο μέγας Οφθαλμός
Νυν η ταπείνωση των Θεών Νυν η σποδός του Ανθρώπου
Νυν Νυν το μηδέν
και Αιέν ο κόσμος ο μικρός, ο Μέγας!
...
Με αγάπη και Φως
Για την ιερή μνήμη του αγαπημένου Ποιητή Ο. Ελύτη
που θα τρίζουν τα κόκκαλά του
με αυτή την κατάντια της χώρας
οπού ύμνησε με την Ποίησή του
και ελάχιστοι...κατάλαβαν το λόγο του.
Νότα Κυμοθόη© Nota Kimothoi
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .
