Όταν πριν χρόνια μελετούσα το έργο του καθηγητή της κοινωνικής ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης Michel Argyle, είχα κατενθουσιαστεί κι έρχονται στο νου μου τα λεγόμενά του...Όλοι ξέρουμε πως οι σχέσεις με τους συνανθρώπους μας μπορούν να δημιουργήσουν ευτυχία ή δυστυχία...Έχει αναρωτηθεί ο καθένας που διαβάζει αυτό το κείμενο πόσες καθημερινές επαφές με ανθρώπους είναι άσχημες, προκλητικές και άκαρπες, εξαιτίας άσχημης συμπεριφοράς;Ο άνθρωπος είναι ένας ζωντανός οργανισμός που ζει μέσα σε κοινωνίες άλλων ανθρώπων μικρές ή μεγάλες κι έχει κίνητρα τα οποία τον οδηγούν για να ικανοποιήσει και να πετύχει στους στόχους του...Το κάθε κίνητρο από αυτά επιδιώκει και κάποιο σκοπό...Ο Weiner διαπίστωσε πως "όσο και να φτάνει το στόχο του κάποιος άλτης, θέλει να πηδήξει πιο ψηλά", το ίδιο ισχύει και σε άλλους τομείς...Έχουν γραφτεί πολλά βιβλία, για τη στάση του σώματος, καθώς και για τη λεκτική συμπεριφορά, αλλά υπάρχουν πολλές και μεγάλες διαφορές στην ικανότητα χρήσης της γλώσσας επικοινωνίας. Αυτές οφείλονται κυρίως στη νοημοσύνη του ανθρώπου, στη μόρφωση, στην κοινωνική τάξη και στη σύνθεση των εκφράσεων που χαρακτηρίζονται από πειθώ ή διακριτικότητα. Αλλά η βάση της συμπεριφοράς έχει να κάνει με τις αξίες και ιδιαίτερα με τον αυτοσεβασμό και την αξιοπρέπεια, οπού, όταν δεν υπάρχουν στον άνθρωπο, εύκολα πέφτει σε χαμηλό ζωώδες επίπεδο κι εξευτελίζεται. Οι άνθρωποι που έχουν υψηλό "ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ" συμμορφώνονται με τους κοινωνικούς κανόνες μιας κοινωνίας και είναι πιο σταθεροί σε σχέσεις και αλληλεπιδρούν σε σχέσεις αναπτύσσοντας τη δημιουργικότητα άλλων ανθρώπων. Σύμφωνα με τη συμπεριφορά μπορούμε να ταξινομήσουμε τους ανθρώπους σε συνεργάσιμους ή ανταγωνιστικούς, σε φιλικούς ή εχθρικούς, σε ίσους ή άνισους, σε ουσιαστικούς ή επιπόλαιους, σε τυπικούς ή μη τυπικούς, σε επικοινωνιακούς η μη επικοινωνιακούς...
(ένα μικρό διακεκομμένο απόσπασμα από το Δοκίμιο του βιβλίου μου "Το Λ των λέξεων και του Λόγου), με αφορμή τα όσα συμβαίνουν στη χώρα μου Ελλάδα, αυτόν τον καιρό.