Νότα Κυμοθόη "Ο Θεός που τον λένε Αγάπη"

 Νότα Κυμοθόη "Ο Θεός που τον λένε Αγάπη"

Νότα Κυμοθόη "Επιστολή στο Θεό της Αγάπης"

Άκουσα να λένε στόματα χριστιανών που κηρύττουν το Λόγο του Θεού, πως ο Θεός δεν ακούει όσους δεν τον πιστεύουν. Πλάι μου ήταν γονείς με παιδιά από άλλες χώρες που λάτρευαν το Θεό διαφορετικά και με άλλο όνομα. Ο Θεός ο δικός μου, είπε το ένα παιδάκι λέγεται Βούδας, ο δικός μου λέγεται Αλλάχ είπε το άλλο, ο δικός μου λέγεται Κρίσνα είπε το άλλο, ο δικός μου λέγεται Ζευς είπε ένα Ελληνόπουλο και ο δικός μου λέγεται Χριστός, είπε το άλλο παιδάκι πλάι μου...Τα παιδιά, είναι αθώα και δεν κατανοούν των ηλικιωμένων τα λόγια, αλλά τα παιδιά γυρεύουν "Αγάπη" για να πορευτούν στο δρόμο της ανάπτυξής τους. Δίχως "Αγάπη" κανένα παιδί δεν μεγαλώνει σωστά...Έτσι, το χθεσινό πρωινό, αποφασίσαμε να γράψουμε μαζί με τα παιδιά μια επιστολή στο Θεό της Αγάπης, αλλά τα παιδιά είχαν όλα ένα μεγάλο πρόβλημα που το εξέφρασαν σαν μια μεγάλη απορία : "ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ;"

Αποφασίσαμε, να γράψουν την επιστολή αυτή στο Θεό με τη μεγάλη αγκαλιά για όλους, δίχως διαχωρισμούς για τους τρόπους λατρείας του. Αποφασίσαμε να ονομάσουμε το Θεό με ένα ίδιο όνομα κι αυτό που μας έκανε όλους χαρούμενους ήταν το όνομα "ΑΓΑΠΗ" και τα παιδιά μαζί με τις μανάδες τους χαμογέλασαν ευχαριστημένα...

Ο Θεός που τον λέμε "ΑΓΑΠΗ" δεν διαχωρίζει κανένα παιδί, γιατί όλα τα παιδιά είναι δικά του παιδιά, γιατί ο Θεός που τον λένε "ΑΓΑΠΗ" προσφέρει σε όλους ΧΑΡΑ!!!

Photography and writer  Nota Kymothoe©Νότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη "ΒΕΣΑΚ"

Νότα Κυμοθόη "ΒΕΣΑΚ"
Photography Nota Kymothoe©Νότα Κυμοθόη

Μια παγκόσμια ημέρα γιορτής που συμβαίνει την 1η Πανσέληνο του μήνα Μάη κάθε χρόνο κι είναι αφιερωμένη στα γενέθλια του Βούδα.

Βούδας σημαίνει αφυπνισμένος ή φωτισμένος και προέρχεται από το ρήμα "μπούτχ" της αρχαίας σανσκριτικής διαλέκτου της Ινδίας.  Έχει δοθεί σαν όνομα σε πολλούς "αφυπνισμένους και φωτισμένους" που κατόρθωσαν να φτάσουν τον ύψιστο αυτόν σκοπό του πνεύματός τους.

Την εορτή του ΒΕΣΑΚ τιμούν 3 ολόκληρες ημέρες και νύχτες προς τιμήν του ΒΟΥΔΑ.

Ο Σιντάρτα Γκαουτάμα γεννήθηκε στο Νεπάλ κι είναι ο ιδρυτής του Βουδισμού, της πνευματικής αφύπνισης και πνευματικού φωτισμού. Περιπλανήθηκε 45 ολόκληρα χρόνια διδάσκοντας την Ντάρμα δηλαδή την ατραπό των ανωτέρων αληθειών. Δεν καθιέρωσε καμιά θρησκεία ο ίδιος, απλά οι άνθρωποι δημιούργησαν τη λατρεία του. Ο σκοπός του βουδισμού είναι η πνευματική αφύπνιση και φώτιση. Βούδες υπάρχουν πάρα πολλοί...

Νότα Κυμοθόη "Καλή Λαμπρή Ημέρα"

Νότα Κυμοθόη "Καλή Λαμπρή Ημέρα"

Οι άνθρωποι περιμένουν με λαχτάρα την Μ. Εβδομάδα για να γιορτάσουν το Πάσχα. Δεν ξέρουν τι σημαίνει αυτή η γιορτή. Απλά από συνήθεια καθαρίζουν το σπίτι τους, κάνουν αγορές, φτιάχνουν κουλουράκια, αγοράζουν αρνί για τη σούβλα, βάφουν κόκκινα αυγά τη Μ. Πέμπτη και μετά τον Επιτάφιο, εύχονται Καλή Ανάσταση. Γίνεται το Μ. Σάββατο το βράδυ με το άναμμα της λαμπάδας με το Άγιο Φως που φέρνουν από την Ιερουσαλήμ.

Όμως το 2020 έχουμε ανατροπές. Η πανδημία του κοροναϊού έχει τις εκκλησιές, κλειστές. 

Δεν έχουν κατανοήσει οι περισσότεροι άνθρωποι, πως ο Θεός δεν είναι μέσα σε όλο αυτό που συμβαίνει σαν δρώμενο στις εκκλησιές, αλλά βρίσκεται ο Θεός παντού. Αυτό το "παντού" ακόμα να κατανοηθεί κι όμως όλοι πιστεύουν Σ'  ένα Θεό Πατέρα Παντοκράτωρα...

Εύχομαι σε όλων τα σπιτικά Καλή Λαμπρή Ημέρα Ανάστασης Πνευματικής και να έρθει άπλετο Φως Πνευματικό σε όλων τους νόες, ώστε να κατανοήσουν πως ο Θεός είναι ΖΩΝ, δεν πέθανε ποτέ! Οι άνθρωποι τον προδίδουν χρησιμοποιώντας τον Ιούδα, τον καταδικάζουν, τον σταυρώνουν και ύστερα ενώ δεν τον βρίσκουν πουθενά, λένε πως Αναστήθηκε! Είναι δύσκολο να κατανοήσει ο ανθρώπινος νους το Θεϊκό Πνεύμα που είναι Παντού. 

Νότα Κυμοθόη "Για τον Εσταυρωμένο"

Photography and writer Nota Kymothoe©Νότα Κυμοθόη


Μεγάλη Πέμπτη κι έρχονται μνήμες παιδικές, καθώς καθόμασταν μετά τα 12 Ευαγγέλια να στολίσουμε τον Επιτάφιο. Ο Εσταυρωμένος δέσποζε μέσα στην εκκλησία. Θλίψη και πόνος. Κόβαμε τις βιολέτες από τα κοτσανάκια τους που μοσχοβολούσαν και οι μεγάλες γυναίκες τις περνούσαν στις κλωστές και γίνονταν μεγάλα περιδέρια που στόλιζαν με αυτά τον Επιτάφιο.

Το μεσημέρι της Μ. Πέμπτης βάφαμε κόκκινα αυγά. Ήταν λέει από το αίμα του Χριστού κι ήταν λέει για το καλό. Ποτέ μου δεν κατάλαβα αυτό το θέμα. Πως μπορεί από το αίμα που έτρεχε από τα πόδια κι από τα χέρια του Θεανθρώπου Χριστού να έχουν έθιμο να βάφουν αυγά για το καλό; Βάρβαρο μου φαινόταν. Βλασφημία μοιάζει, να χαίρεσαι με το αίμα ενός που σταύρωσαν και να το θεωρείς πως είναι για καλό. Κι αυτός να είναι ο Θεός που πρέπει να πιστεύεις.

Αλλά κι αυτή η Σταύρωση με θλίβει. Βία οπτική, όπου δεν ξέρω σε τι διαπαιδαγωγεί όλο αυτό το σκηνικό, να επαναλαμβάνεται συνεχώς, διαιωνίζοντας καταδίκες, βασανιστήρια, λεκτική βία και μαρτυρικό θάνατο ενός Θεού που τον σταυρώνουν κάθε χρόνο κι Εκείνος Αναστένεται κι οι άνθρωποι χαίρονται. Τι είδους σκηνικό είναι αυτό, δεν ξέρω. Αν λοιπόν η βία είναι αντιπαιδαγωγική, πως διοχετεύεται όλη αυτή η "θρησκευτική" τελετή βίας σε μια αθώα παιδική ψυχή η οποία βλέπει αυτό το σκηνικό;

Επειδή όλη η "δήθεν" πολιτισμένη κοινωνία αδιαφορεί για την αθώα ψυχή των μικρών παιδιών, τα οποία εθίζει στην οπτική κακοποίηση με όλο αυτό το σκηνικό δρώμενο, κι επειδή αθώα παιδιά κακοποιούνται καθημερινά από "εθισμένους βιαστές", αντιστέκομαι κι αντιδρώ ως εξής: 1) ΔΕΝ ΒΑΦΩ ΚΟΚΚΙΝΑ ΑΥΓΑ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΕΝΟΣ ΑΘΩΟΥ 2)ΔΕΝ ΑΝΑΡΤΩ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥΣ σε τόπους μαρτυρίου σε κανέναν Γολγοθά. 3) ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΔΙΔΑΧΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ στις αθώες παιδικές ψυχές από τους ενήλικες.

ΚΑΛΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ εύχομαι ΣΕ ΟΛΟΥΣ .

Θα αρκεστώ να εναποθέσω αυτές τις βιολέτες νοερά στα ιερά και τρυπημένα πόδια του Εσταυρωμένου ευχαριστώντας τον, για όλη τη γνώση οπού μου πρόσφερε και για όλα, όσα η δική μου ψυχούλα αντιλαμβάνεται.

Νότα Κυμοθόη "Από τη χώρα της αθωότητας" Δοκίμιο

Νότα Κυμοθόη"Από τη χώρα της αθωότητας"

"Η τοι μεν πρώτιστα Χάος γένετ΄, αυτάρ έπειτα. Γαι ευρύστερνος, πάντων έδος ασφαλές αιεί...Έρος, ος κάλλιστος εν αθανάτοισι θεοίσι, λυσιμελής, πάντων δε θεών πάντων τ΄ανθρώπων δάμναται εν στήθεσσι νόον και επίφρονα βουλήν". Αυτά γράφει ο παππούς μου Ησίοδος στη Θεογονία του κι εδώ όπου έφτασε η ζωή στη Γη είναι τόσο μα τόσο επίκαιρος. Θυμήθηκα έτσι απλά, μια διάλεξή μου στην Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών το 1989, όταν είχα έρθει από το εξωτερικό επαναπατριζόμενη, βλέποντας με καθαρή ματιά όλα τα προβλήματα της χώρας. Σήμερα πάλι, από απόσταση κοιτάζοντας θλίβομαι και χαίρομαι συνάμα για τη Νέα Αρχή οπού συμβαίνει στον όμορφο τόπο, που λέγεται Ελλάδα. Αλλά για να συμβεί ανάπτυξη και πάλι θα συνθλιβεί όλο το πριν. Αυτός είναι ένας άρρητος φυσικός νόμος. Κι ο Ποιητής Ησίοδος μιλάει για το Χάος, τη Γη και τον Έρωτα τοποθετώντας τα ως τα πρώτα στοιχεία του κόσμου όλου. Αλλά τι ακριβώς εννοεί; Έχουν κατανοήσει άραγε οι άνθρωποι που τον διαβάζουν; Και δεν είναι τυχαίο, που οικοδομείται πάλι από την αρχή αυτή η οικονομική ζωή στον τόπο. Διότι το Χάος σαν στοιχείο δεν αποτελεί αδρανή ύλη μήτε συγκεχυμένη, αλλά μια κατάσταση εποπτικά περιορισμένη κι ελεγχόμενη από εξωγενείς παράγοντες που δεν βρίσκονται μέσα σε αυτήν. Διότι ετυμολογικά η λέξη στην ελληνική σημαίνει το χάσμα, δηλαδή το βαθύ κενό, αυτό οπού έμεινε μετά από την μεγάλη κλοπή των όσων εκεί πριν υπήρχαν.

...(δημοσιεύτηκε 1/12/2012 στην εφ. Αδέσμευτος Πάφου, Κύπρος)

Για την ολοκλήρωση του Δοκιμίου, διαβάστε το βιβλίο μου "Το Λ των λέξεων και του Λόγου" Δοκίμια, έκδοση ΟΙ ΑΙΝΙΑΝΕΣ , 2017

Νότα Κυμοθόη"Οι ανθρώπινες σχέσεις και η ψυχολογία της συμπεριφοράς"Δοκίμιο

Νότα Κυμοθόη"Οι ανθρώπινες σχέσεις και η ψυχολογία της συμπεριφοράς" Δοκίμιο

Όταν πριν χρόνια μελετούσα το έργο του καθηγητή της κοινωνικής ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης Michel Argyle, είχα κατενθουσιαστεί κι έρχονται στο νου μου τα λεγόμενά του...Όλοι ξέρουμε πως οι σχέσεις με τους συνανθρώπους μας μπορούν να δημιουργήσουν ευτυχία ή δυστυχία...Έχει αναρωτηθεί ο καθένας που διαβάζει αυτό το κείμενο πόσες καθημερινές επαφές με ανθρώπους είναι άσχημες, προκλητικές και άκαρπες, εξαιτίας άσχημης συμπεριφοράς;Ο άνθρωπος είναι ένας ζωντανός οργανισμός που ζει μέσα σε κοινωνίες άλλων ανθρώπων μικρές ή μεγάλες κι έχει κίνητρα τα οποία τον οδηγούν για να ικανοποιήσει και να πετύχει στους στόχους του...Το κάθε κίνητρο από αυτά επιδιώκει και κάποιο σκοπό...Ο Weiner διαπίστωσε πως "όσο και να φτάνει το στόχο του κάποιος άλτης, θέλει να πηδήξει πιο ψηλά", το ίδιο ισχύει και σε άλλους τομείς...Έχουν γραφτεί πολλά βιβλία, για τη στάση του σώματος, καθώς και για τη λεκτική συμπεριφορά, αλλά υπάρχουν πολλές και μεγάλες διαφορές στην ικανότητα χρήσης της γλώσσας επικοινωνίας. Αυτές οφείλονται κυρίως στη νοημοσύνη του ανθρώπου, στη μόρφωση, στην κοινωνική τάξη και στη σύνθεση των εκφράσεων που χαρακτηρίζονται από πειθώ ή διακριτικότητα. Αλλά η βάση της συμπεριφοράς έχει να κάνει με τις αξίες και ιδιαίτερα με τον αυτοσεβασμό και την αξιοπρέπεια, οπού, όταν δεν υπάρχουν στον άνθρωπο, εύκολα πέφτει σε χαμηλό ζωώδες επίπεδο κι εξευτελίζεται. Οι άνθρωποι που έχουν υψηλό "ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ" συμμορφώνονται με τους κοινωνικούς κανόνες μιας κοινωνίας και είναι πιο σταθεροί σε σχέσεις και αλληλεπιδρούν σε σχέσεις αναπτύσσοντας τη δημιουργικότητα άλλων ανθρώπων. Σύμφωνα με τη συμπεριφορά μπορούμε να ταξινομήσουμε τους ανθρώπους σε συνεργάσιμους ή ανταγωνιστικούς, σε φιλικούς ή εχθρικούς, σε ίσους ή άνισους, σε ουσιαστικούς ή επιπόλαιους, σε τυπικούς ή μη τυπικούς, σε επικοινωνιακούς η μη επικοινωνιακούς...

(ένα μικρό διακεκομμένο απόσπασμα από το Δοκίμιο του βιβλίου μου "Το Λ των λέξεων και του Λόγου), με αφορμή τα όσα συμβαίνουν στη χώρα μου Ελλάδα, αυτόν τον καιρό. 

Νότα Κυμοθόη"Η αρμονική συνύπαρξη με τον εαυτό μας"

                                         Νότα Κυμοθόη
             "Η αρμονική συνύπαρξη με τον εαυτό μας"
Δοκίμιο από το βιβλίο μου "Το Λ των λέξεων και του Λόγου" εκδ. ΟΙ ΑΙΝΙΑΝΕΣ

Ευρισκόμενη μέσα στην κοινωνία, οπού αγωνίζεται ν΄αντιμετωπίσει τα προβλήματά της, έρχονται στο νου μου συνεχώς κάποια γραπτά του Rudolf Dreikurs, που αποτελεί έναν μεγάλο δάσκαλο και παιδαγωγό, συνεχιστή του έργου του Alfred Adler. 'Ενας ανθρωπιστής με ακαδημαϊκή γνώση, πολύ πάθος για τη ζωή και με καλλιτεχνικές κλήσεις στη μουσική, γεννημένος στη Βιέννη, από εβραϊκή οικογένεια ενός πλούσιου έμπορα, αλλά πολύ βίαιου πατέρα. Γιατρός και ψυχίατρος στο επάγγελμα, αφιέρωσε τη ζωή του υπηρετώντας τους ανθρώπους σε μια εποχή, οπού στην ηλικία των 33 του χρόνων βρέθηκε μέσα στο μεγάλο οικονομικό κραχ του 1930. Γράφει σ΄ένα του σύγγραμμα: Όλοι έχουμε γίνει θύματα και καθώς η θρησκεία μας έχει αποδείξει πόσο μικροί είμαστε, έτσι και η επιστήμη έχει ποτίσει τον άνθρωπο με μια τέλεια απελπισία για ό,τι αφορά την ικανότητά του να κυβερνήσει την τύχη του"

Ερευνώντας τη συμπεριφορά των ανθρώπων στη δύσκολη αυτή χρονική περίοδο, οπού βιώνουμε τις μεγάλες αλλαγές, βλέπω δυο πράγματα: α) Την πλήρη ευθύνη για ότι δεν κάνουμε και β) την ελευθερία να επιλέξουμε αυτό που θα κάνουμε. Αλλά, αντί γι΄αυτό βρίσκονται οι περισσότεροι μέσα σε έναν μεγάλο φόβο και προτιμούν τη σκλαβιά τους, πιστεύοντας πως είναι θύματα των καταστάσεων που επιβάλλουν οι άλλοι, το περιβάλλον που ζουν και τα λάθη του παρελθόντος.

...

Να μην παραχωρούμε τη διαχείριση της ύπαρξής μας σε άτομα που ανακαλύπτουμε ότι αποτελούν κίνδυνο και μεταχειρίζονται τους εαυτούς μας ανάλογα με τις συγκινησιακές τους καταστάσεις ή μέσα σε φαινομενικά αντικρουόμενες λειτουργίες, για ατομικά τους οικονομικά συμφέροντα. Αρκεί να κατανοήσουμε, πως ο άνθρωπος είναι μια ολική ενότητα και η συμπεριφορά του καθενός έχει κάποιο σκοπό, που προσανατολίζεται προς αυτόν το στόχο που ο ίδιος έχει καθορίσει.

...

Η εποχή σήμερα απαιτεί να μάθουμε έναν άλλον προσανατολισμό προς μια άλλη σκέψη με την οποία θα αντιμετωπίζουμε διαφορετικά τον εαυτό μας και τους άλλους, αλλά και ν΄αλλάξουμε όλα όσα μέχρι τώρα έχουμε μάθει κι αποτελούν ιδέες, για την αντίληψη της ανθρώπινης φύσης. Είναι εκπληκτικό, καθώς η αμφιθυμία αποτελεί πλέον έναν μύθο, καθώς κι όλα εκείνα τα αισθήματα ενοχής του, όταν δεν κατανοεί πως το λάθος του παρελθόντος είναι εκεί μεν, αλλά δεν οδηγεί σε τίποτα όταν δεν το κατανοήσει.

...

Το να αισθάνεται κάποιος ένοχος για ένα λάθος, αποτελεί υψηλό ηθικό επίπεδο. Όμως δεν αποτελεί ο εαυτός μας σε καμιά περίπτωση θύμα των συγκινήσεών μας, διότι ο άνθρωπος αποφασίζει την κατεύθυνση που θέλει να έχει η όποια του πράξη. Ο καθένας είναι υπεύθυνος, για τη συμπεριφορά του και πρέπει να έχει το θάρρος να παραδεχτεί αυτό που κάνει ή αυτό που δεν κάνει, δίχως να κατηγορεί τις συγκινήσεις του

(ολοκληρωμένο μπορείτε να το διαβάσετε στο βιβλίο μου)